Bolesne zderzenie nadziei z realiami

Bolesne było wczorajsze zderzenie rynkowych nadziei na szybkie odbicie ożywienia globalnego z ekonomicznymi realiami. Wrócił silny dolar amerykański przy wyraźnej przecenie walut surowcowych, presji na ceny ropy naftowej i spadkach indeksów giełdowych. Rynki wracają do szacowania niewiadomych, ale to prowadzi do jazdy po wybojach przy większej dawce.

Zarówno wyniki finansowe spółek z Wall Street, jak i dane ekonomiczne wskazują na poważne uderzenie wynikające z restrykcji dla działalności gospodarczej w celu zwalczania rozprzestrzeniania się koronawirusa. Po wczoraj wiemy, że w marcu sprzedaż detaliczna i produkcja przemysłowa odnotowały historyczne spadki. Dane ze sprzedaży mogłyby być jeszcze gorsze (niż -8,7 proc. m/m), gdyby nie szturm Amerykanów na sklepy spożywcze i drogerie w celu gromadzenia zapasów na zarządzony lockdown. Kwietniowe odczyty prawdopodobnie będą jeszcze gorsze (gdyż w marcu nie wszystkie stany wprowadziły ostre zakazy), co z resztą dobrze odzwierciedla rekordowe załamanie indeksu NY Empire State. Wskaźniki produkcji nowych zamówień, zatrudnienia tąpnęły do rekordowych minimów, a przedsiębiorcy w rejonie Nowego Jorku spodziewają się tylko niewielkiej poprawy sytuacji w ciągu najbliższych 6 miesięcy. Dziś podobnych wskazań można oczekiwać po indeksie Fed z Filadelfii. Raport o wnykach o zasiłek dla bezrobotnych wskaże kolejny wielomilionowy skok liczby pobierających zasiłek. Dostaniemy też pierwsze wskazania o załamaniu rynku budownictwa mieszakowego. Po wynikach Goldman Sachs, Citigroup i Bank of America widać, ze banki zaczynają odkładać miliony na straty na portfelach kredytowych.

Inwestorzy dość długo ignorowali ekonomiczną rzeczywistość w przekonaniu, że najgorsze zostało zdyskontowane i teraz przyszła pora na wycenę przyszłej odbudowy. Na rynkach jednak nic nie jest tak proste, szczególnie gdy liczba niewiadomych jest mnożona przez spory polityków i ekspertów medycznych odnośnie tego, kiedy będzie bezpiecznie na restart aktywności gospodarczej. To główne pytanie dla najbliższych dni i tygodni i bez odpowiedzi nie da się jasno określić, kiedy będzie dobry moment na kupno aktywów ryzykownych. Nikt nie chce przegapić dołka i spóźnić się na „ten właściwy rajd”. Jak jednak minione dni pokazują, wciąż jesteśmy na rynku niedźwiedzia i wysokiej awersji do ryzyka, które naturalnie będzie przeplatana okresami pozytywnych nastrojów.

Z perspektywy aktywów oznacza to tylko tyle, że każdy zryw optymizmu jest kruchy w podstawach i łatwo będzie o korektę. Jednocześnie nie sądzę, aby czekało nas kolejne rynkowe załamanie na wzór tych z połowy marca. Aktualny kryzys nie jest kryzysem finansowym, a jednak banki centralne na świecie poczyniły sporo, aby zapewnić płynność i nie dopuścić do sytuacji, gdzie niedobory kapitału będą prowadzić do skokowych zmian wycen aktywów z powodu braku zleceń po przeciwnej stronie arkusza. Nie zmienia to faktu, że strach będzie generował szybkie wyzbywanie się ryzykownych aktywów, gdy nagromadzą się wątpliwości, czy dotychczasowy rajd miał sens. Na liście zagrożonych instrumentów są akcje, waluty surowcowe i rynków wschodzących, ropa naftowa i obligacje państw o kwestionowanej pozycji fiskalnej (np. Włoch).

W tym zamieszaniu wzrost EUR/PLN „tylko” do 4,54 należy uznać za delikatny klaps. Nie łudźmy się jednak, że złoty stał się swojego rodzaju bezpieczną przystanią. W zeszłym tygodniu zwracałem uwagę, że dokonane lubowanie polityki monetarnej NBP będzie czynnikiem hamującym odreagowanie bieżącej słabości PLN. To opóźnienie wychodzi teraz złotemu na dobre – innymi słowy, skoro nikt masowo nie kupował złotego, to teraz nie ma komu go wyprzedawać. To także pokazuje, że polska waluta jest poza głównym obiegiem w żonglerce inwestorów między ryzykownymi i bezpiecznymi aktywami. Utwierdza mnie to w przekonaniu, że EUR/PLN nie prędko zanurkuje pod 4,50, ale też i wybicie ponad 4,60 nie jest dużym zagrożeniem.

Konrad Białas, Dom Maklerski TMS Brokers S.A.