Archiwum

Potem Aliora kupiłby ktoś inny

Polski sektor bankowy czekają bardzo głębokie zmiany. Przesądzone jest wprowadzenie podatku bankowego, otwarta pozostaje sprawa kredytów denominowanych we franku szwajcarskim. Do tego dochodzą naturalne mechanizmy zmieniającego się otoczenia biznesowego; kilka podmiotów zagranicznych już się wycofało lub zamierza się wycofać z naszego rynku.

Dla polskich instytucji finansowych to dobra okazja, aby przejąć aktywa zagranicznych graczy i tym samym zwiększyć udział rodzimego kapitału w tym sektorze. Większość finansowych ekspertów zgadza się co do zasadności samego pomysłu skupienia rynku w rękach inwestorów znad Wisły. Jednak po tegorocznym transferze Alior Banku, którego pakiet 25 proc. akcji trafi ł za sprawą  Andrzeja Klesyka do PZU, pojawiły się głosy, że z transakcją należało poczekać na lepszą okazję, czyli na przykład na moment wyjaśnienia sprawy podatku bankowego, bo wtedy „byłoby taniej”.

Bohater okładkowy tego wydania „Gazety Bankowej”, prezes Alior Banku, Wojciech Sobieraj, podkreśla jednak, że banki są na sprzedaż wtedy, kiedy właściciel chce je zbyć i to jest właśnie okazja, która zawsze ma swoją cenę…

– Nie byłoby taniej, tylko by w ogóle nie było. Sekwencja wydarzeń była bardzo prosta. Każdy doradca spółki Carlo Tassara – a było ich tam kilku – mówił tak: „gdy będziemy się zbliżali do ściany ustawionej przez KNF (była wyznaczona data sprzedaży banku), wszyscy będą mówili, że już muszą sprzedać, w związku z tym niech sprzedają tanio.

Zaczęłaby się wyprzedaż typu »fire sale«. Dlatego nie można czekać do połowy 2016, tylko trzeba sprzedać rok wcześniej”. Pamiętajmy, że to był dwuletni okres sprzedaży Aliora i śmiem twierdzić, że to był ostatni moment, kiedy transakcja była możliwa. Nie byłoby „potem”. Przecież PZU nie był sam. Miał konkurencję. Taka jest logika rynku. Banki są na sprzedaż wtedy, kiedy sprzedający je wystawia – tłumaczy Wojciech Sobieraj w wywiadzie dla „Gazety Bankowej”.

Warto przeczytać cały ten wywiad, jak i relację z debaty na posiedzeniu  Rady Programowej „Gazety Bankowej”, żeby zrozumieć, dlaczego trzeba „polonizować” banki i jak to robić. Bo że trzeba, to wszyscy już dawno wiemy