„Sieci”: Pierwsi więźniowie polityczni Tuska
Na łamach „Sieci” Marek Pyza, Jan Rokita, Aleksandra Rybińska komentują uwięzienie Mariusza Kamińskiego i Macieja Wąsika, manifestację przed Sejmem oraz drogę, na którą chce wprowadzić Polskę Donald Tusk
Marek Pyza w artykule „W obronie wolności” odnosi się do ostatnich wydarzeń: aresztowania Kamińskiego i Wąsika oraz manifestacji, w której według niektórych źródeł udział wzięło nawet 200 tys. osób. Wskazuje, że z powodu tej manifestacji do Warszawy ściągnięto ogromne siły policyjne.
Zastanawia się: Po co? Czego się obawiano? Albo raczej: na co liczono? Bo działania ekipy Tuska wyraźnie były obliczone na sprowokowanie protestujących. Nie bez powodu do pałacu prezydenckiego wtargnięto dwa dni przed manifestacją, zanim w „Monitorze Polskim” ukazało się postanowienie marszałka Sejmu o wygaszeniu mandatów posłów Wąsika i Kamińskiego (postanowienie nielegalne, bo przecież Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych zakwestionowała to wygaszenie jako bezprawne), a zatem nawet w świetle prawa „takiego, jak je rozumie” ekipa Tuska zatrzymanie posłów było przestępstwem.
Autor zwraca uwagę, że Kamiński i Wąsik zostali zatrzymani na rozkaz ministra Kierwińskiego. O tych planach nie wiedział nawet Prezydent RP, który przerwał odbywające się właśnie spotkanie, gdy tylko dotarła do niego informacja o aresztowaniu: […] chciał ruszyć do pałacu. Ale nie miał takiej możliwości. Komando Tuska zaplanowało najdrobniejsze szczegóły. Miejski autobus „zepsuł się” akurat przed bramą do Belwederu, uniemożliwiając wyjazd prezydenckiej kolumnie. Jak w filmach. O zamachu stanu […]. Dodajmy dla porządku, że kilka godzin wcześniej na konferencji prasowej premier zdobył się na bezczelność grożenia prezydentowi odpowiedzialnością karną za rzekome ukrywanie przestępców. W czasie tego samego wystąpienia zarzekał się, że nikt nie będzie wchodził do pałacu po Kamińskiego i Wąsika. Kłamał, jak to ma w zwyczaju. Pyza stwierdza, że ta akcja miała na celu polityczną zemstę za ujawnienie afery hazardowej w 2009 r., w którą były zamieszane pierwszoplanowe postacie PO. Zaś działania CBA ws. afery gruntowej w 2007 r. stanowiły tylko pretekst.
W artykule „Rewolucja kulturalna komisarza Sienkiewicza” Maciej Walaszczyk komentuje zachowanie ministra kultury z rządu Donalda Tuska. Publicysta przypomina o tym, że tym roku w polskim pawilonie na Biennale w Wenecji nasz kraj nieoczekiwanie będzie reprezentować ukraiński „kolektyw” Open Group. Tym samym zrezygnowano z prac polskiego malarza, Ignacego Czwartosa. Jak czytamy, nasz rodzimy artysta spotkał się z falą hejtu odkąd zaczął tworzyć obrazy z wizerunkiem Żołnierzy Wyklętych. Teraz twórca wystawy „Polskie ćwiczenia z tragiczności świata. Między Niemcami a Rosją” zdaniem autora w kontrowersyjny sposób został wyrzucony.
Z materiału dowiadujemy się, że urzędnicy Bartłomieja Sienkiewicza przeprowadzają audyty i kontrole w instytucjach kultury, które mają wykazać, że były one niewłaściwie zarządzane, a środki kierowane na politycznie nieprawomyślne inicjatywy.
Na celowniku znalazły się m.in. Instytut Pileckiego, Stary Teatr w Krakowie, Narodowy Instytut Wolności, Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego, Instytut Adama Mickiewicza i oczywiście Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie. Dwa dni przed Wigilią jej dotychczasowy dyrektor w bezprawny sposób został zwolniony w trakcie swojej kadencji, która miała trwać do końca 2025 r. W tak samo brutalny i arbitralny sposób uczyniono to z władzami publicznego radia i telewizji. Odwołanie demonstracyjnie wręczył dr. Januszowi Janowskiemu nowy wiceminister Andrzej Wyrobiec w obecności byłej szefowej Zachęty Hanny Wróblewskiej, obecnie dyrektorki departamentu instytucji narodowych w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego – czytamy.
Konrad Kołodziejski w artykule „Playboy z »Wyborczej«” wspomina o sprawie dziennikarza periodyku Agory, który próbował pisać o swojej sytuacji osobistej na łamach gazety w świetle pojawiających się wobec niego podejrzeń o złe traktowanie płci pięknej. 5 stycznia Kącki opublikował w „Wyborczej” długi elaborat o swoim trudnym życiu, które zaprowadziło go na moralne manowce. Zatytułował go „Moje dziennikarstwo – alkohol, nieudane terapie, kobiety źle kochane, zaniedbane córki i strach przed świtem”. Tekst został przedstawiony jako autobiograficzny reportaż, lecz wszystko wskazuje na to, że prawdziwą przyczyną publikacji była próba ucieczki od odpowiedzialności za niewłaściwe zachowania wobec kobiet.
Kołodziejski podsumowuje działania Kąckiego i jego redakcji odwołując się do wartości, które mają na sztandarach. To ciekawe, że „Gazeta Wyborcza”, która wydaje feministyczne dodatki w rodzaju „Wysokich obcasów” i tak bezkompromisowo walczy z piekłem kobiet, nie dostrzegła, że może się ono kryć w jej własnej redakcji. A może dostrzegła, tyle że wygodniej było szybko zamknąć oczy ina nic nie reagować?
Warte lektury są także artykuły: Stanisława Janeckiego „Zaginiony Kosiniak-Kamysz”, Grzegorza Górnego „Dokument, który podzielił Kościół”, Marka Budzisza „Rosyjski scenariusz rozgrywki z Polską”, Dariusza Matuszaka „Akta Epsteina”, Jacka Karnowskiego „Do przemyślenia przed wiosennym starciem”, Małgorzaty Wołczyk „Dziewucha od rewolucji”, Grzegorza Majchrzaka „Jak Jaruzelski odbijał radio i telewizję po 13 grudnia”.
Obejrzyj obszerne omówienie zawartości nowego wydania "Sieci" - KLIKNIJ TUTAJ
Ponadto w tygodniku także komentarze bieżących wydarzeń pióra Krzysztofa Feusette’a, Doroty Łosiewicz, Bronisława Wildsteina, Andrzeja Rafała Potockiego, Marty Kaczyńskiej-Zielińskiej, Wojciecha Reszczyńskiego, Aleksandra Nalaskowskiego, Katarzyny i Andrzeja Zybertowicza.
Więcej w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od poniedziałku 15 stycznia, także w formie e-wydania – polecamy tę formę lektury, wystarczy kliknąć TUTAJ
Zapraszamy też do oglądania ciekawych audycji telewizji wPolsce.pl.
